Een prachtige plaquette naast de ingang van het parochiehuis van onze kerk van de Emmaüsgangers. Van de hand van Kees Bos.

De Emmaüsgangers komen in de westerse kunst in twee scènes voor: terwijl zij onderweg zijn naar Emmaüs en tijdens het avondmaal te Emmaüs.

Afbeeldingen van de Emmaüsgangers kwamen al in de Byzantijnse kunst voor (mozaïek in de Sant’Apollinare Nuovo te Ravenna) en later ook in het westen, doch niet veelvuldig. In de laat-renaissance en barok (Rembrandt) ziet men de Emmaüsgangers herhaaldelijk geschilderd, vooral in de avondmaalscène, zoals in het schilderij van Abraham Bloemaert.

De afbeelding van Christus, voorgaand in gebed, in gesprek aan tafel en in een groep mensen is aantrekkelijk om te schilderen. Het is een huiselijk, menselijk en begrijpelijk tafereel, terwijl op hetzelfde moment het wonder van een veronderstelde wederopstanding van de dode verlosser onderwerp van het schilderij is. In protestantse maar ook in katholieke kringen was het bezoek aan Emmaüs een geliefd thema.

Toen zei Hij tot hen: ‘Wat zijn jullie toch onverstandig en traag van begrip als het gaat om het geloof in alles wat de profeten hebben gezegd! 26Moest de ​Messias​ niet zo lijden en dan zijn heerlijkheid binnengaan?’

Lucas 24, 25-26