Het beeld
Een ouder omhelst zijn kind, een vader zijn zoon. Een beeld vol liefde en bescherming. De blik van de vader laat ontroering zien. Wie goed kijkt, mist echter tekenen van vreugde. De ouderlijke gelaatsuitdrukking lijkt gereserveerd.
Wereldberoemd is de ets van Rembrandt over de terugkeer van de Verloren zoon. De zoon knielt en vraagt zijn vader vergiffenis, de vader legt beide armen om de schouders van zijn kind ten teken dat hij hem weer opneemt in de familie. Het verschil met dit beeld is dat de vader bij Rembrandt zijn zoon met beide armen omhelst, deze vader is nog niet zover.
Eén arm hangt los langs zijn lichaam. De gelaatsuitdrukking van de vader verraadt conflicterende gevoelens. Hij accepteert, maar houdt ook afstand: ‘je hebt je slecht gedragen. Laat eerst maar eens zien, dat je beter kunt.’
Audiotour
Luister naar het verhaal van het verloren kind
Overdenking
Het verhaal van de verloren zoon. Een bekende gelijkenis die ons leert dat we altijd bij God mogen komen als we verloren zijn. Wat een waarheid is dat! Geen wonder dat we het vaak in preken hoor terugkomen. Laten we eens kijken naar de niet-verloren zoon. De vader in het verhaal had namelijk twee zonen. Eéntje die weg ging en daardoor verloren was. Er was er ook nog één die thuis bleef. De oudere broer. Die niet verloren was, zoals zijn jongere broer. Hij was niet weggegaan met de erfenis onder de arm om een losbandig leven te beginnen. Is hij op een andere manier ook verloren. De oudere broer had namelijk niet door dat je altijd bij God mag komen, ook als je niet verloren bent.
